استفاده درست از دستور و جايگزين هاي آن

دستور درست ، دستوري است كه :

    روشن باشد؛ نگوييم: از تو انتظار بيشتري داشتم؛ دقيقا بگوييم چه انتظاري
    كوتاه باشد ؛نگوييم: مگر قرار نبود وقتي از مدرسه آمدي ، لباسهايت را جمع كني… بگوييم : عزيزم لباسهات
    توضيحات اضافه ندهيم؛ نگوييم : پس من تا نيم ساعت ديگه ميام ، بايد اتاقت …
    گاه به جاي دستور، احساسمان را بگوييم؛ بگوييم :دوست ندارم ، لباسهايت را روي زمين بريزي
    گاه به جاي دستور، پرسشگر باشيم و همراه؛ بگوييم:مسواك زدي؟ بيا با هم مسواك بزنيم
    گاه به جاي دستور، توصيف گر باشيم و صبور؛  نگوييم: در حمام اينقدر آب نريز؛ بگوييم: آب تشت سر رفت. و از آنجايي كه بلافاصله به حرف نمي كند، بايد صبور باشيم
    بگوييم اين كار را بكن و  نگوييم اين كار را نكن؛ روي مبل مي پرد؛ نگوييم : نپر ؛ بگوييم : بيا روي بالش، بپر
    به جاي دستور صريح ؛ بگوييم، رفتارش خطاست؛ نگوييم ديگر نبايد عروسكت را پرت كني. بگوييم: عروسك رو كه پرت نمي كنن. توپ رو پرت مي كنن
    هميشه دستور قاطع ندهيم؛ و اينقدر اين كلمات را به كار نبريم :بنشين ؛ بيا ؛ زود ؛ بايد…
    گاه به جاي دستور، پيشنهاد دهيم؛ نگوييم زود از روي ميز بيا پايين؛ بگوييم: خودت مياي پايين يا من بيام تا بپري توي بغلم


    به همراه دستور بار هيجاني درست نكنيم؛ نگوييم: اتاقت را تميز كن مهمان داريم. اگر مجبوريم، بار هيجاني را بگوييم؛ ابتدا بار هيجاني را بگوييم و بعد دستور را

منبع :سایت منبرک