مراسم خاک سپاری و عزا داری

وقتی شخصی فوت می کند مردم بنا به وظایفی که دین مبین اسلام بر عهده آنها گذاشته اعمالی را نسبت به مرده انجام می دهند :

مردم این دیار مانند سایر ملت ها وظایف خود را مورد متوفی و بازماندگان بخوبی اعمال می کنند .زمانی که شخص محتضر می میرد ،اطرافیان او را فورا تا جسمش سرد نشده پلک های او را روی هم می گذارند و دستی بر دهان و لبان او می کشند و آن را می بندند .پا ها و دست ها را راست می کنند ،بعد او را داخل تابوت می گذارند تا جمعیتی جمع شوند ،پس تابوت را روی دست می گیرند و در حالی که لا اله الا الله و محمد رسول الله می گویند به طرف غسلخانه حرکت می دهند .

از آغاز تا پایان تشییع چهره همه گرفته و غمگین است و اکثرا گریه می کنند تا از سنگینی بار غم و اندوه صاحب عذا بکاهند .همیاری و همکاری روستاییان در همه زمینه ها نسبت به یکدیگر چشم گیر است ،در این مورد غالبا از طریق بلند گو گلدسته های مسجد روستا اعلام می کنند و در تشییع اکثر مردم شرکت می کنند .

در منطقه خفر اگر جوانی ناکام از دنیا برود زن های اقوام و وابستگان آن جوانبرایش "کل " می کشند و نقل و شکلات بر تابوت او می پاشند .مرد ها به یاد سالار شهیدان سینه می زنند ،طبق امام حسین را به پا می کنند و ...

در غسلخانه اکثر اطرافیان متوفی او را غسل داده و کفن می کنند ،بعد از همه این کارها امام جماعت نماز میت را می خواند و بعد از چند بار به زمین گذاشتن و بلند کردن تابوت او او را به جایگاه ابدی می رسانند.عصای کسی که مرده است غالبا از برگ درخت خرما تهیه میشود که بر آن اذکار خداوند نوشته و در کنار دستان متوفی میگذارند.

بعد از اعمال تلقین و دفن همه مردم به صاحب عزا تسلیت می گویند و او را تا درب منزلش همرامی می کنند .روز سوم ،روز هفتم ،روز چهلم ،چهارماه و ده روز ،یکسال این روز ها بازماندگان برای شخص فوت شده جلسه قران در مساجد و حسینیه برگزار می کنند تا روح متوفی تسکین یابد .

در قدیم احترام ها رنگ و جلای خاصی داشتد ؛اگر شخصی در روستا فوت می کرد تا چهار ماه و ده روز صبر می کردند بعد مراسم عروسی را برگزار می ساختند .گاهی تا یکسال هم طول می کشید . هر چند تاثیری برای شخص فوت شده نداشت ولی احترامی بود برای بازماندگان .