مسیر خوشبختی

فرزندان در سن بلوغ :

ويژگي هايي چون پافشاري ، استقلال و دوري از والدين بطور معمول نشانه هاي رشد سالم كودك و بالـــغ شدن او هستند.

هويت افراد بطور معمول در دوران بلوغ و نوجواني شكل مي گيرد. همچنين تفكر انتزاعي .

1- تغيير شيوه برخورد با فرزندان : برخورد طوري باشد كه به تشديد عصبانيت عصيانگري و عناد منــــجر نگردد زيرا چنين روحياتي به اندازه ي كافي در سنين بلوغ وجود دارد.

2- اجتناب از بكار بردن زور و فشار : به جاي وارد آوردن فشار ، بكوشيد قوانيني وضــع كنيد كه از طريق آن اختلاف هايتان را برطرف سازيد.

3- بهبود و گسترش روابط : بايد مكالمات خود را بر دلبســـتگي هاي آنها متمركز كنيم . (ورزش ، مـوسيقي ، لباس و ... ) براي برقراري چنين ارتباطي با فرزندان خود ، وقت آزاد و كافي           اختصاص دهيد.

4- مدارا كردن با نوجوان .

5- پرهيز از ايجاد عصبانيت .

6- شناخت رفتار طبيعي در افراد بالغ.

براي تشخيص يك رفتار طبيعي از رفتاري غير طبيعي ، مي توان اين پرسش ها را مطرح نمود :

1- رفتار فرزند شما تا چه حد با رفتار ساير نوجوانان تفاوت دارد ؟

2- يك رفتار خاص چقدر تكرار مي شود ؟

3- آيا يك رفتار خاص لطمه اي به توانايي فرزنـــــدتان در رو بــه رو شدن با محيط اطراف (والدين ، معلمان ، دوستان ، همسايه ها و ساير كساني كه به طور روزمره با او برخورد دارند. ) وارد مي سازد.

نحوه برخورد با رفتار هاي روزمره ي نوجوان :

شما پيش از هر چيز بايد رفتاري را كه مي خواهيد با آن برخورد كنيد مورد تحليل قرار دهيد ، آنگاه قوانيــن و انتظارات و پيامد ها و نتايج رفتار ها را به طور همزمان تدوين نماييد ، قبل از آن كه قوانيـــن زير پا گذارده شوند . منظور خود را از هر سخني كه مي گوييد روشن كنيد و در سخن گفتن حد اعتدال را رعايت كنيد و در مورد چيزي كه مي گوييد و ثبات داشته باشيد.

1- تحليل رفتار ها : والدين بايد درباره ي رفتار ها بطور موردي فكر كنند نه بطور كلي .

2- جزئي نگر باشيد : بطور دقيق مشخص سازيد كه دقيقا قصد داريد چه چيزي را تغيير دهيد.

3- به پيامد ها و نتايج رفتار ها بيانديشيد.

ارتباط با نوجوانان : ( نكاتي كه بايد به خاطر بسپاريد . )

1- اغلب ارتباط نوجوانان در سنين بلوغ كاهش مي يابد و اسرارشان را كمتر با والدين خود مطرح مـــي كنند . اين حالت بسيار طبيعي بوده و نبايد با آن مخالفت شود.

2- به حرف هاي نوجوانان گوش فرا دهيد و سعي كنيد موضع آنها را درك نماييد. هيچ گاه سعي نكنيد آنها را وادار سازيد تا نظر شما را بپذيرند و قانع شوند.

3- هنگامي كه فرزندتان با شما سخن مي گويد ، هركاري داريد رها كنيد و به سخنان او گوش دهيد.

4- سعي كنيد ارتباط هاي شما بيشتر تاييد كننده باشد تا مخالفت آميز . هيچ گاه اشتباهات ، ناكامي ها ، رفتــــار هاي ناشايست و سهل انكاري هاي آنهـا را عمده نــكنيد. به نقاط قوت آنــها توجه كنيد و درباره ي موفــــقيت ها ، دلبستگي ها و رفتار هاي شايسته با آنها گفت وگو كنيد.

5- درباره ي علاقه هاي آنها صحبت كنيد ( از جمله : موسيقي ، ورزش ، اتومبيل ، موتور) هنگامي با آنها صحبت كنيد كه درصدد موعظه و آموزش چيزي به آنان نيستند .

سعي كنيد صحبت كردن فقط براي صحبت كردن باشد.

6- از پر حرفي خودداري كنيد. سخنان تكراري ، توضيحات بيش از حد ، سوالات زياد و صحبت هايي كه باعث مي شود فرزندتان احساس كند حوصله اش سر رفته است ، پرحرفي محسوب مي شود.

7- بكوشيد احساسات نوجوانان را درك كنيد ، لازم نيست با آنها موافقت يا مخالفت كنيد ، فقط سعي كنيد برخوردي داشته باشد كه او بداند احساساتش را درك كرده ايد؛ كاري نكنيد كه او ناراحتي خود را فراموش كند . گاهي اوقات ، درك احساسات او آرامش لازم را ايجاد مي كند.

8- هيچ گاه نسبت به سخنان نوجوانان واكنشي شديد نشان ندهيد زيرا گاهي هدف آنها اين است كه شما را وادار به چنين واكنشي كنند. قبل از اين كه با آنها مخالفت كنيد كمي فكر كنيد حتي اگر لازم باشد پاسخ دادن به آنها را به تاخير بياندازيد تا فرصت كافي براي فكر كردن داشته باشيد.

9- تلاش كنيد فرصتهايي  بوجود آوريد كه بتوانيد با فرزندتان صحبت كنيد .

براي صحبت كردن با فرزندتان بايد با او باشيد ، حتي الامكان سعي كنيد بعضي كارهارا  با همراهي فرزندتان انجام دهيد، گر چه  ممكن است او هميشه دعوت شما را قبول نكند.

10- سعي كنيد از داد وبيداد وجبهه گيري ومشاجره دوري كنيد . هدف شما بايد اين باشد كه گفتگو را  به سمت مصالحه پيش ببريد، نه به سمت جنگ  و دعوا .

تا جايي كه ميتوانيد فرزندتان را در تصميم گيري ها مشاركت دهيد و پاداش ها و مجازات هايي  براي رفتارهاي او مشخص سازيد.

ترجمه :مسعود حاجی زاده - اکرم قیطاسی

http://www.aqrschool.com