مسیر خوشبختی

اسماعیل آباد Esmail –abad

در قسمت غربی و به فاصله 44 کیلو متری از مرکز بخش واقع گردیده است .

نوع فعالیت مردم : فعالیت مردم در زمینه های مختلف است –هر کسی برای تامین مخارج زندگی روزمره خود کارهای مختلفی می کند ،که می توان فعالیت آنها را به سه قسم بخش بندی کرد : 1-کشاورزی 2-اداری  3- تجاری البته لازم به ذکر است که بیشتر مردم کشاورزی می کنند و از این طریق امرار معاش می کنند .

محصولات عمده محل : انگور – بادام- انار و شلتوک آن می باشد .

محصولات غیر عمده محل : نارنگی ،عدس ،گندم ،لوبیا و زرد آلو .

رسوم روستا : روستا در زمینه عروسی و عزا ،آداب بخصوصی دارد . در عروسی ها داماد باید لباس عروس را به خانه عروس آورده و پس به محلی به نام "کله شاهزندان " برود و بعد از زیارت،دوباره به خانه عروس رفته و شربت بخورد و خانواده عروس هم باید بسته های هدیه ای مثلاً ساعت یا حلقه یا کت و شلوار و غیره به داماد بدهند .سپس داماد به خانه خود می رود و آنجا هم باید شربت بخورد ،البته خوردن شربت باید با اجازه پدر صورت گیرد ،بعد از خوردن شربت ،پدر به فرزندش هدیه می دهد .و اما در مورد عزا مردم پس از اینکه مرده را به خاک سپردند ؛همه به خانه متوفی یا اقوام نزدیک او می روند ،و بعد از ساعتی که آنجا ماندند ،دوباره به خانه هایشان برمی گردند و تا سه شب زنهای ده وظیفه دارند که غذا به خانه شخص متوفی ببرند .

اماکن متبرکه روستا :

در این روستا فقط قدمگاه سید الشهداء است که مورد احترام و تکریم اهالی است که آن هم در باغی واقع شده است بنام باغ سید الشهداء که مردم بعضی اوقات در آن باغ می روند و زیارت می کنند و ناهار را آنجا صرف می کنند .

نحوی استفاده مردم از آب آشامیدنی : آب آشامیدنی روستا از چاه و بصورت لوله کشی مورد استفاده قرار می گیرد .

تعداد مدارس و محل : در این محل یک مدرسه ابتدایی (دخترانه –پسرانه ) بنام علامه طباطبایی و یک مدرسه راهنمایی (پسرانه ) به نام شهید نواب صفوی می باشد .

تعداد مساجد محل : روستا دارای یک باب مسجد است به نام مسجد " ولی عصر " و مسجد دیگر نیز در دست ساختن است .

حد فاصل بین جاده اصلی و محل : حدفاصل بین جاده اصلی و محل 2 کیلومتر است .

بازیهای محلی مردم :در این محل بازی های مختلفی وجود دارد که بجاست یکی دو مورد را تشریح کنم : بازی :" الَک دولَک " به این صورت است که –دو خط به فاصله سه متر جدا از هم و موازی هم روی زمین رسم می کنند ،سپس دو چوب یکی بلند بطول تقریبی یک متر و دیگری کوتاه بطول تقریبی 30 سانتی متر انتخاب می کنند نفر اول پشت خط اول می ایستد و نخست چوب کوتاه را به پشت خط دوم پرت می کند و پشت آن بند چوب بلند را به قصد زدن به چوب کوتاه پرت می کنند – اگر چوب بزرگ را به چوب کوتاه زد که به بازی ادامه می هد و اگر نزد که شخص اول باخته و شخص دوم این عمل را تکرار می کند .حال اگر چوب بلند به چوب کوتاه خورد ، بازی شروع می شود .بدین ترتیب که لبه چوبه بزرگتر به لبه چوب کوتاهتر می زنند تا کمی از زمین بلند شود و سپس به پشت چوب کوتاه می زنند تا به مسافتی دور برود . بدیهی است چوب کوتاهتر هر چه دورتر برود  امتیاز صاحب بازی بیشتر است ؛ سپس مسافتی را که چوب کوچکتر رفته تا خط دوم شمارش می کنند یعنی متر می کنند ،در پایان بازی مسافتها را بر حسب متر حساب می کنند هر کس چوبش مسافت بیشتری رفته باشد برنده بازی است .

دیگر بازی این روستا –بادام بازی است .بدین ترتیب که هر کس تعداد معینی بادام می دهد –و آنها را در خاک می نشانند . سپس نوبت گیری می کنند ،نوبت هر کس که شد در فاصله معینی از بادامها قرار می گیرد و با بادام یا سنگ به بادام های نشانده در زمین می زنند ،هرچقدر از بادام ها که توسط شخص ریخته شد مال خودش می شود .دیگر بازی های این روستا فوتبال – والیبال می شود .