1تو ناخدای عشقی ، من ساحلی غریبم / لنگر بزن مسافر ، من خاک هر رفیقم

 

2کس نمی داند در این بحر عمیق،سنگ ریزه قرب دارد یا عقیق

 

3من همین دانم که در این کوی و بر، هیچ چیز ارزش ندارد جز رفیق

 

 

4ما زنده به عشقیم ولی عشق تب دوست ، ما طالب مرگیم ولی در طلب دوست

 

5ما تشنه دردیم ولی از غم هجران ، درویش نگاهیم ولی با لب خندان

 

 

6هرکه یادش یاد ماست ، سرور و سالارماست/ یاد او درمان ما وجای او در قلب ماست

 

 

7ای کاش محبت اثری داشته باشد / معشوق ز عاشق خبری داشته باشد

 

8کو خنجر تیزی که کنم پاره جگر / قربان رفیقی که وفا داشته باشد

 

 

9روز به خورشید مینازد ، شب به ماه / ما به داشتن عزیزی مثل شما

 

 

10مثل ایرانسل خرابتم

مثل ۹۱۹ همراهتم

مثل ۹۱۲ رفیق با کلاستم !

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

11گرچه ما خوابیده اندر سایه ایم / در رفاقت تا قیامت پایه ایم

 

 

12دستمال خیس آرزوهایم را فشردم همین ۴ قطره چکید

زنده

باد

رفیق

با معرفت !

 

 

13الهی تا زمین دارد حرارت / به کام دل بماند این رفاقت

 *

 

14باز دلم یا دشما میکند ، یادهمان لطف و صفا میکند

این دل بی کینه همیشه تورا ، برسر سجاده دعا میکند

گرچه درون دل ماجای توست ، بازدلم یادشما میکند

 

 

 

15بوی گیسوی تو را نیمه شب آورد نسیم / تازه شد در دل من یاد رفیقان قدیم

 

16به کنج سینه منزل کردی ای دوست / دلم را رهن کامل کردی ای دوست

دلم مستغرق دریای غم بود / مرا مهمان ساحل کردی ای دوست

 

17هر چند که از آینه بی رنگ تر است / از خاطر غنچه ها دلم تنگ تر است

بشکن دل بی نوای ما را ای رفاقت ! / این ساز شکسته اش خوش آهنگ تر است

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

18در رفاقت رسم ما جان دادن است / هر قدم را صد قدم پس دادن است

هرکه بر ما تب کند جان میدهیم / ناز او را هرچه باشد میخریم