در حديث قدسى ، پيامبر از طريق الهامات و القائات غيبى ، معانى و مفاهيم را دريافت مى كند و خود پيامبر قالب و الفاظ متناسب براى افاده آن معانى را اختيار مى نمايد.
پس در حديث قدسى معنى از خدا، و لفظ از پيامبر است ، ولى در قرآن مجيد هر دو، هم الفاظ و هم معانى ، از طريق وحى بر پيامبر نازل مى شود، وپيامبر حتى در الفاظ هيچ تصرفى نكند.