💕دو جمله !

✍🏻 هنگامي كه (آیت الله میرزا جواد آقای تهرانی ) جبهه رفته بودند، يك روز براي تهيه فيلم و خبر آمده و شروع كرده بودند به فيلمبرداري از جاهاي مختلف تا رسيده بودند به ایشان . شناخته بودند كه چه شخصيتي است و مي‌خواستند بهتر و بيشتر فيلمبرداري كنند، ولي تا دوربين فيلمبرداري به ايشان مي‌رسد، ايشان عمامه را از سر برمي‌دارند تا شناخته نشوند، كه موجب شهرت و آوازه ايشان شود.

🔮بعد از فوت ايشان، نامه‌اي در يادداشت‌هاي شخصي شان پيدا شد كه از ايشان خواسته بودند تا در برنامه‌اي به معرفي خود تحت عنوان يكي از شخصيت‌هاي اسلامي اين مرز و بوم بپردازند. ايشان در زيرِ جملاتي كه در نامه ، از ايشان به عنوان “شخصيت اسلامي” ياد شده بود، با خودكار قرمز خطي كشيده بودند و در حاشيه آن دو جمله نوشته بودند :

👈🏻 1- «رُب شهرةٍ لا اصل لها » ؛ اي بسا شهرتي كه هيچ اصل و اساسي نداشته باشد. "

👈🏻 2- حديث شريفي بدين مضمون آمده بود: " رَحِمَ اللهُ امْرءً عَرَفَ قَدْرَهُ وَلَمْ يَتَعَدَّ طَوْرَهُ (غرر الحكم : 233 ، حديث 4666) . خداوند رحمت كند شخصي را كه قدر و اندازه خود را بشناسد و پايش را از گليمش دراز نكند.

📚[ كتاب خاطراتي از آيينه اخلاق صفحه32 و 35 / سایت منبرک ]