مادامى که سيب با چوب باريکش به درخت متصل است،

 همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند،

 ♦باد طراوتش ميدهد،

 ♦آب رشدش ميدهد،

 ♦و آفتاب به آن پختگى و کمال ميبخشد،

 اما به محض منقطع شدن از درخت و جدايى از اصل،

 آب آن را مي گنداند،

 باد پلاسيده اش ميکند،

 و آفتاب آن را پوسانده و طراوتش را ميگيرد؛

 براى ما آدمها تا وقتى در مسير بندگى قدم بر می‌داریم چون دست و دلمان به ريسمان خدا گره خورده است ،

 ✔هر اتفاقى در زندگى رشدمان خواهد داد وحتى زمين خوردن ها و افتادنها، مقدمه صعود و تعالى بزرگ روح مان خواهد شد وبر عکس وقتى از خدا دور بيفتيم ،

 ✔هر داشتنى فقر و هر فرازى، فرودى عميق است...

پس دستتان در دستان پر مهر خدا...