آدم های مهربان در مقابل خوبی های یک طرفه شان هرگز احساس حماقت نمی کنند ؛ چون خوب بودن برای آنها عادت شده...

آدم های مهربان از سر احتیاجشان مهربان نیستند ؛ آنها دنیا را کوچکتر از آن می بینند که بدی کنند...

آدم های مهربان خود انتخاب کرده اند که نبینند ؛ نشنوند و به روی خود نیاورند ؛

 

نه این که نفهمند... هزاران فریاد پشت سکوت آدمهای مهربان هست ...

سکوتشان را به پای بی عیب بودن خود نگذارید...

هرگز به آدمهای مهربان زخم نزنید ؛ چون گوشه قلب خدا زخمی می شود...