مسیر خوشبختی

• روستایی در قله ی یک کوه با 100 نفر سکنه، جدا مانده از تمام قسمت های دنیا که پل ارتباطی آن نردبان هایی به کوچه های مختلف هستند
• بچه مدرسه ای های شجاع با استفاده از نردبان های چوبی بدون هیچ حفاظی هر روز به مدرسه می روند
• لیو دان پنج ساله توضیح می دهد: واقعا ارتفاع زیاد است اما من سعی می کنم پایین را نگاه نکنم

این بچه مدرسه ای ها در جنوب چین آنقدر برای رفتن به مدرسه مشتاق هستند که هر روز زحمت سفر بروی نردبان های باریک چوبی را بدون هیچ محافظ و تمهیداتی به جان می خرند.
روستای آنها بخش دور افتاده ای در کوه های باداگونگ در شهر سانگژی است که از هر طرف صخره های پر شیب دارد و رفتن به مدرسه را تبدیل به یک سفر پر مخاطره ی هر روزه ساخته است.
تنها راه خروج از روستای ژانگ جیاوان، البته اگر بچه ها 4 ساعت زمان نداشته باشند که کوه را دور بزنند، از طریق نردبان های ترسناکی است که به روستای پایینی می رسد.

صعود هولناک بچه ها از نردبان های بدون حفاظ برای رسیدن به مدرسه ای در استان هونان چین

این دختر کوچک با وجود سه کیف دستی، تنها یک دستش را به نردبان گرفته تا بتواند برای رسیدن به مدرسه از آن پایین برود

مربیان مدرسه هم کار کردن با این نردبان های چوبی را بسیار مشکل می یابند.
والدین نگران آنها اگر بخواهند بچه هایشان درس بخوانند، انتخاب دیگری جز این نردبان های بلند ندارند
به همین خاطر زمانی که بچه هایی به سن پنج سال نظیر لیو دان، مدرسه را در نزدیک ترین شهرستان آغاز می کنند اولین چیزی که می آموزند بالا رفتن از نردبان هاست.
به گفته ی محلی ها در طول قرن های متمادی این کوه ها پناهگاه روستاییان بوده اند. زمین کشاورزی در این قسمت خوب است و مزارع به خوبی رشد می کنند اما ورود و خروج به ده بسیار سخت است.

لیو می گوید: ارتفاع خیلی زیاد است اما من سعی می کنم پایین را نگاه نکنم

مربیان نردبان های باریک را صاف نگه می دارند تا نفر بعدی بتواند بعد از آنها پایین بیاید

یک دختر مدرسه ای سعی می کند نردبان را نگاه دارد و آماده می شود که خودش روی آن برود.

یو کین کین پنج ساله که هر روز برای رفتن به مدرسه از نردبان استفاده می کند قبل از اینکه سفر دشوار هر روزه اش را آغاز کند، مشغول درس خواندن است

او می گوید: پدر و مادرم به من یاد داده اند چطور از نردبان استفاده کنم. حالا دیگر ارتفاع آن برایم آنقدرها هم زیاد نیست.
روستاییان از ماموران محلی خواسته اند جاده ای به روستای پایینی بکشند تا کودکان آنها مجبور نباشند هر روز با جانشان بازی کنند.
با اینحال کشیدن چنین جاده ای حدود 10 میلیون یورو هزینه دارد به همین خاطر روستاییان امیدی به انجام سریع این کار ندارند.
تنها 100 نفر در این روستا زندگی می کنند و به گفته ی یکی از آنها برای دولت ارزان تر تمام می شود که برای آنها یک هلی کوپتر بخرد.

کارهای روزمره یو کین کین درست مثل باقی دختر مدرسه ای هاست مگر زمانی که خانه را ترک می کند و سفر ترسناکش را به پایین از کوه آغاز می نماید

روستایی در حاشیه کوه، جاییکه کودکان آن مجبورند هر روز تا روستای پایینی بروند تا به مدرسه شان برسند

یو گیوان که همراه با خانواده اش هر روز از نردبان ها استفاده می کند